Over mij

Maandenlang keken mijn man Wim en ik uit naar de komst van ons eerste kindje. Na 28 weken zwangerschap bleek plots dat hij een speciaal hartje had. De onderzoeken en gesprekken met specialisten waren hoopvol, dus na de shock en een onzekere periode, telden we verder af. Sneller dan verwacht, op 27 september 2012, verwelkomden we onze kleine Vince. We begonnen aan een intens avontuur op neonatologie. Na 3 weken dapper samen vechten, evenveel operaties en leven tussen hoop en wanhoop, moesten we toch afscheid nemen.

Daar stond ik dan, met lege handen, een lege buik en een gebroken hart. Een moeder zonder kind om voor te zorgen. Ik werd overspoeld door intense gevoelens. Niet alleen verdriet, boosheid, teleurstelling maar ook trots en liefde. Het voelde zo onwerkelijk. Heel mijn toekomstbeeld was weggeveegd. Hoe moest ik nu verder?

Het verlies van mijn kindje heeft mijn leven veranderd, maar het heeft me ook gemaakt tot wie ik nu ben. Het is onderdeel van mij geworden.

In het begin trok ik me erg terug, ik wilde vooral graag thuis zijn. Alleen, zonder al te veel mensen om me heen. Ik begon te lezen op het internet, zocht naar herkenning en hoop. Die vond ik in verhalen van lotgenoten die verder in het rouwproces stonden dan ik. Zelf begon ik tijdens de zwangerschap ook een blog waar ik nog een tijd bleef verder schrijven, en dat heeft me enorm geholpen. Ik heb mezelf de tijd gegeven om te rouwen, ging het verdriet niet uit de weg. Voorzichtig ging ik weer op zoek naar mezelf. En langzaam maar zeker kon ik weer genieten van warme zonnestralen op mijn gezicht en lachen zonder me schuldig te voelen. Nu weet ik dat je het geluk weer kunt vinden. Je hebt geen invloed op de dingen die gebeuren, maar wel op hoe je ermee omgaat.

Vince leert me de meest waardevolle levensles: elke dag je hart volgen en het mooie koesteren.

Mijn persoonlijke zoektocht

Zo’n immens verdriet doet je ook stilstaan bij andere aspecten van het leven. Het bleek het begin te zijn van een intens proces van groei en ontwikkeling. Mezelf opnieuw ontdekken. Al snel wist ik dat ik iets betekenisvol wou doen met dit verlies. Maar wat juist, geen idee.

Mijn voltijdse job als grafisch ontwerper op een marketing afdeling zei ik vaarwel na de geboorte van ons tweede kindje Elena. Twee jaar later kregen we nog een zoontje Vic. Ik ontpopte me als een zorgzame moederkloek en genoot intens van hun jonge jaren. Mijn professionele leven stond op pauze.

In 2019 volgde ik een illustratieve expeditie van 9 maanden. Door creativiteit kwam ik in contact met mijn hart, zo ontdekte ik wat ik nu echt wou. Ik begon boeken te lezen over rouw en verlies en ik besloot me ook professioneel te verdiepen in deze thema’s. Ik volgde het Postgraduaat Rouw- en Verliesconsulent aan de Arteveldehogeschool in Gent. Deze opleiding gaf me de nodige kennis en handvaten. Ik blijf mezelf constant bijscholen om te blijven groeien in wat ik doe. Bijkomend laat ik me inspireren door de vele waardevolle initiatieven rond rouw en de warme verbinding met collega’s uit de rouwwereld.

sterrenkindjes

Tot de maan en terug

Ik omarm en verwelkom jou als mama van een sterrenkindje, in alle zachtheid en vertrouwen. Ik laat je toe jouw verhaal te delen en alle emoties toe te laten. Ik geef jouw verhaal alle aandacht door te luisteren, te begrijpen, te voelen en mee te leven.

Regelmatig organiseer ik activiteiten, dagen en trajecten in een warme en intieme kring die helemaal in het teken staan van verbinding. Met jezelf, met je liefste sterrenkindje en met andere ouders die hetzelfde verlies ervaren hebben. Ik ondersteun jou graag om samen manieren te zoeken om het verlies van jouw baby liefdevol te verweven in je leven, zodat je weer met vertrouwen naar de toekomst kan kijken.

Over jou

Ik ben heel benieuwd naar jou. Wat is jouw verhaal? Hoe ben je hier terecht gekomen? Ben je zelf ook een kindje verloren? Deel het met me en ik reageer zo snel mogelijk op je bericht.

Pin It on Pinterest

Share This